Yuva

Kediler ve kötü şairler

Başından savmak.

I seemed to feel as it were a strange kind of feeling stealing over me, and remained so for about five minutes. A flame, as Lord Byron has said, seemed to kindle up my entire frame, along with a strong desire to write poetry; and I felt so happy, so happy, that I was inclined to dance, then I began to pace backwards and forwards in the room, trying to shake off all thought of writing poetry; but the more I tried, the more strong the sensation became. It was so strong, I imagined that a pen was in my right hand, and a voice crying, "Write! Write!"

William McGonagall

Pencereme bir güvercin daha kondu, karşılılıklı oturduk. Bakışlarını ve cesaretini daha önce içeri gelen güvercinlerden birisine benzettim, belki aynısıdır, ceviz yemeye gelmiştir 🐦‍🔥 Böyle…
Başka anlatılabilecek hiçbir şey yok, saatlerce düşünsem de anlatılabilecek türden bir şeyler bulamam bugün, gökyüzünde bulut yok. Eskiden buluyordum, şimdi gereksiz olanlar gerçekten de gereksiz geliyor, bir kedi gibi gün boyu uyumak istiyorum – gerekmedikçe kalkmamak gölgenin altından (türkçe gülmeyi bilmiyorum, anlamadım ne dediniz ?) ve işin ucunda yemek ya da para olmadıkça konuşmak istemiyorum, iyi günler dilerim.